کد مطلب:182693 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:128
امام ملک، امام ملکوت
باور حق در مورد امامان معصوم بر این پایه ی استوار، نهاده شده است كه امام تنها پیشوای انسان ها نیست. بلكه سایر نظام هستی از بركات
[ صفحه 104]
امام بهره ور است. چرا كه آنان امام ملك و امام ملكوت می باشند. پیامبر و امام در نظام هستی به عنوان خلیفه الله نقش ایفا می نمایند و با موجودات دیگر در ارتباط می باشند. كوه ها و پرندگان با پیامبری چون داود هم ندا می شوند، یا جبال أوبی معه و الطیر. [1] «به كوه ها و پرندگان گفتیم در تسبیح خدا با داود هم صدا شوید».
موجودات زمینی و آسمانی، فرشتگان و اجنه، پرندگان و... همگی در اختیار سلیمان قرار می گیرند، علمنا منطق الطیر و أوتینا من كل شی ء سببا. [2] «ما سخن پرندگان را آموخته شدیم و از هر چیزی فضیلتی نصیب ما شده است.» پدیده ها در اختیار سلیمان بودند و هر دستور وی را انجام می دادند، یعملون له ما یشاء. [3] «هر چه می خواست انجام می دادند.» باد در تسخیر سلیمان بود، و سخرنا له الریح تجری بامره [4] «باد را در اختیار سلیمان قرار دادیم، به دستور وی در گردش بود.» این ویژگی داود و فرزندش سلیمان نیست. این ویژگی انسانی است كه خلیفه الله می باشد، كه برترین آنها رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و جانشینان وی می باشند.
امام همام، امام همه است. با همگان ارتباط دارد. با همگان سخن می گوید و سخن می شنود. پدیده ها با وی هم نوا هستند امام سجاد علیه السلام هنگامی كه سجده می كند پدیده های دیگر با وی تسبیح می گویند، فسبح فی سجوده فلم یبق حوله شجرة و لا مدرة الا سبحت بتسبیحه. [5] «خدای را در سجده اش تسبیح گفت، درخت و كلوخ و... همه ی اطراف
[ صفحه 105]
با حضرت هم نوا شدند.» این همان یا جبال أوبی معه است. این یعنی امام ملك «یعنی امام ملكوت؛ یعنی واسطه فیض همگان. این همان تسبیح است كه حضرت آن را بزرگ می نامد و می فرماید این تسبیح بزرگ است. سعید بن مسیب كه همراه امام بود تسبیح مخلوقات دیگر را همراه امام مشاهده كرد، هراسناك شد. امام از وی پرسید، هراسناك شدی، گفت: آری. آنگاه فرمود این همان تسبیح عظیم است. [6] .
ابوحمزه می گوید: بین الطلوعین (بین طلوع فجر و طلوع آفتاب) در محضر امام سجاد علیه السلام بودم. گنجشك ها بر بالای دیوار مقابل حضرت فریاد می زدند. امام از من پرسید، می فهمی این ها چه می گویند، اینها با هم گفتگو می كنند و در وقت خاص (بین طلوعین) از خدای مهربان روزی خود را طلب می كنند. آنگاه فرمود، اباحمزه هیچ گاه بین الطلوعین كه هنگام تقسیم روزی بندگان است، در خواب مباش، و بدان كه روزی بندگان خدا به دست ما تقسیم می شود، و علی ایدینا یجریها. [7] .
این همان باور و حقیقتی است كه در زیارت جامعه به عترت خطاب می شود: بكم ینزل الغیث و بكم یمسك السماء ان تقع علی الارض الا باذنه. «به بركت شما خدا باران را بارش می كند، و به بركت شما آسمان بر پاست و بر زمین فرود نمی آید.» بكم ینفس الهم و یكشف الضر. [8] «به بركت شما غم ها زدوده می شود و پریشانی ها سامان می یابد».
این همان حقیقتی است كه امام سجاد علیه السلام می فرماید: نحن الذین بنا یمسك الله السماء ان تقع علی الارض... بنا ینزل الغیث و بنا ینشر الرحمة و
[ صفحه 106]
تخرج البركات. [9] «به واسطه ما آسمان برقرار است، به واسطه ما باران می بارد، رحمت خدا به واسطه ما گسترش می یابد و بركات خدا بواسطه ما پدیدار می شود». وقتی كه امام معصوم، امام هستی و تأثیر گذار در پدیده های دیگر شد، هنگامی كه به امام آسیب می رسد و مورد ستم قرار می گیرد و مظلومانه به شهادت می رسد، زمین و زمان، آسمان و آسمانی ها و شجر و مدر و جن و انس، یعنی همه و همه گریان می شوند. گریان كه نه، بلكه خون گریه می كنند، لما قضی بكت علیه السموات السبع و الارضون السبع و ما فیهن و ما بینهن. [10] «هنگامی كه حسین علیه السلام شهید شد، آسمان ها و زمین های هفت گانه و آنچه در آن دو و میان آن دو بود، گریستند». وقتی حسین كشته شد، احمرت آفاق السماء ستة اشهر بعد قتله. [11] بعد از كشته شدن حسین علیه السلام شش ماه افق ها خونین شد و آفتاب خونین طلوع و غروب می نمود.
[ صفحه 104]
امام بهره ور است. چرا كه آنان امام ملك و امام ملكوت می باشند. پیامبر و امام در نظام هستی به عنوان خلیفه الله نقش ایفا می نمایند و با موجودات دیگر در ارتباط می باشند. كوه ها و پرندگان با پیامبری چون داود هم ندا می شوند، یا جبال أوبی معه و الطیر. [1] «به كوه ها و پرندگان گفتیم در تسبیح خدا با داود هم صدا شوید».
موجودات زمینی و آسمانی، فرشتگان و اجنه، پرندگان و... همگی در اختیار سلیمان قرار می گیرند، علمنا منطق الطیر و أوتینا من كل شی ء سببا. [2] «ما سخن پرندگان را آموخته شدیم و از هر چیزی فضیلتی نصیب ما شده است.» پدیده ها در اختیار سلیمان بودند و هر دستور وی را انجام می دادند، یعملون له ما یشاء. [3] «هر چه می خواست انجام می دادند.» باد در تسخیر سلیمان بود، و سخرنا له الریح تجری بامره [4] «باد را در اختیار سلیمان قرار دادیم، به دستور وی در گردش بود.» این ویژگی داود و فرزندش سلیمان نیست. این ویژگی انسانی است كه خلیفه الله می باشد، كه برترین آنها رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و جانشینان وی می باشند.
امام همام، امام همه است. با همگان ارتباط دارد. با همگان سخن می گوید و سخن می شنود. پدیده ها با وی هم نوا هستند امام سجاد علیه السلام هنگامی كه سجده می كند پدیده های دیگر با وی تسبیح می گویند، فسبح فی سجوده فلم یبق حوله شجرة و لا مدرة الا سبحت بتسبیحه. [5] «خدای را در سجده اش تسبیح گفت، درخت و كلوخ و... همه ی اطراف
[ صفحه 105]
با حضرت هم نوا شدند.» این همان یا جبال أوبی معه است. این یعنی امام ملك «یعنی امام ملكوت؛ یعنی واسطه فیض همگان. این همان تسبیح است كه حضرت آن را بزرگ می نامد و می فرماید این تسبیح بزرگ است. سعید بن مسیب كه همراه امام بود تسبیح مخلوقات دیگر را همراه امام مشاهده كرد، هراسناك شد. امام از وی پرسید، هراسناك شدی، گفت: آری. آنگاه فرمود این همان تسبیح عظیم است. [6] .
ابوحمزه می گوید: بین الطلوعین (بین طلوع فجر و طلوع آفتاب) در محضر امام سجاد علیه السلام بودم. گنجشك ها بر بالای دیوار مقابل حضرت فریاد می زدند. امام از من پرسید، می فهمی این ها چه می گویند، اینها با هم گفتگو می كنند و در وقت خاص (بین طلوعین) از خدای مهربان روزی خود را طلب می كنند. آنگاه فرمود، اباحمزه هیچ گاه بین الطلوعین كه هنگام تقسیم روزی بندگان است، در خواب مباش، و بدان كه روزی بندگان خدا به دست ما تقسیم می شود، و علی ایدینا یجریها. [7] .
این همان باور و حقیقتی است كه در زیارت جامعه به عترت خطاب می شود: بكم ینزل الغیث و بكم یمسك السماء ان تقع علی الارض الا باذنه. «به بركت شما خدا باران را بارش می كند، و به بركت شما آسمان بر پاست و بر زمین فرود نمی آید.» بكم ینفس الهم و یكشف الضر. [8] «به بركت شما غم ها زدوده می شود و پریشانی ها سامان می یابد».
این همان حقیقتی است كه امام سجاد علیه السلام می فرماید: نحن الذین بنا یمسك الله السماء ان تقع علی الارض... بنا ینزل الغیث و بنا ینشر الرحمة و
[ صفحه 106]
تخرج البركات. [9] «به واسطه ما آسمان برقرار است، به واسطه ما باران می بارد، رحمت خدا به واسطه ما گسترش می یابد و بركات خدا بواسطه ما پدیدار می شود». وقتی كه امام معصوم، امام هستی و تأثیر گذار در پدیده های دیگر شد، هنگامی كه به امام آسیب می رسد و مورد ستم قرار می گیرد و مظلومانه به شهادت می رسد، زمین و زمان، آسمان و آسمانی ها و شجر و مدر و جن و انس، یعنی همه و همه گریان می شوند. گریان كه نه، بلكه خون گریه می كنند، لما قضی بكت علیه السموات السبع و الارضون السبع و ما فیهن و ما بینهن. [10] «هنگامی كه حسین علیه السلام شهید شد، آسمان ها و زمین های هفت گانه و آنچه در آن دو و میان آن دو بود، گریستند». وقتی حسین كشته شد، احمرت آفاق السماء ستة اشهر بعد قتله. [11] بعد از كشته شدن حسین علیه السلام شش ماه افق ها خونین شد و آفتاب خونین طلوع و غروب می نمود.
[1] سبأ، 10.
[2] نمل، 16.
[3] سبأ، 13.
[4] مناقب، ج 4، ص 136.
[5] رجال كشي، ص 117.
[6] مناقب، ج 4، ص 136.
[7] بصائر الدرجات، ص 343، باب 14 از جزء 7.
[8] الفقيه، ج 2، ص 374، مفاتيح الجنان.
[9] روضه الواعظين، ص 199، مناقب، ج 4، ص 181.
[10] وسائل، ج 10، ص 395.
[11] طبري، ج 4، ص 596، تاريخ الخلفاء، ص 274.